I love rafelrandjes
Ik was rond de zestien toen ik de wereld begon te ontdekken. Ik ging met school naar Barcelona. Waar mijn klasgenoten vooral elkaar boeiend vonden, raakte ik gegrepen door de kunst en de vibe van de stad.
En die street-art overal. Wow. Ik kwam uit een lelijk Brabants dorp, waar qua creativiteit behalve de Efteling niks te beleven was. Ik kende vooral kampeervakanties in de natuur, dus deze schoolreis was nogal een eye-opener. Ik had al mijn zakgeld in ansichtkaarten van kunstenaars gestopt en werkelijk alle flyers en folders van toffe exposities in mijn rugzak gepropt. Bij thuiskomst maakte ik een waar kunstwerk van mijn fotoalbum.
Barcelona, Berlijn, Londen & New York
Na mijn middelbare school verhuisde ik naar Amsterdam. Daar was al veel meer te beleven qua kunst en vibe, maar ik was vooral verslaafd geraakt aan stedentrips naar Barcelona , Berlijn, Londen en New York. De eerste twee konden vrij goed low budget. Lekker in een shitty hostel, peper en zout mee in je handtas, en lunchen met een tomaat van de markt en verder heel veel struinen, fotograferen en helemaal op gaan in het avontuur van de stad.
“Als het rammelt en het schuurt.”
Gelukkig kreeg ik al vrij snel een baan in de uitgeverij waarbij ik vaak naar Londen mocht. Ik ging niet per se aan op de pracht van de gepolijste gebouwen en sjieke winkels, maar werd vooral opgewonden van de gekke creatieve hoekjes van de stad waar allerlei tijdelijke pop-up-kroegjes, food-trucks, graffiti-walls en street-art te vinden waren.
Ook op mijn langere reizen naar Thailand, Vietnam en Marokko zijn het vooral die gekke buurtjes, aan de randen van de stad waar ik blij van word. Daar waar er onvoorspelbaarheid te vinden is en je op avontuur kunt gaan.
Urban Utrecht vibes
In mijn eigen stad Utrecht krijgen we sinds een aantal jaar ook van die buurten. Bij de PingPong club, en in de buurt van de Werkspoor Kathedraal. Eindelijk kan ik op fietsafstand deze vibe ervaren.